عکاسی چیست؟
عکّاسی در لغت به معنای فنّ عکاسی و عکس برداری است و همچنین به عمل و شغل عکّاس نیز گفته می‌شود. این هنر در اکثر زبان‌های جهان فتوگرافی خوانده می‌شود که ترکیبی از دو کلمهٔ یونانی فتو (photo) به معنی نور و گرافی ( graphy ) به معنی ثبت یا نگارش است. بنابراین، فتوگرافی به معنای نقش کردن با نور است.
عکاسی یعنی ثبت و ایجاد یک تصویر؛ که در دو مرحله انجام می‌شود: نخست، بدست‌آوردن تصویر به وسیلهٔ دوربین و ثبت آن روی نگاتیو (فیلم) یا گیرنده تصویر الکترونیکی و دوم، ظاهر کردن تصویر مخفی حاصل از دوربین عکاسی و پایدارکردن آن.در این فرآیند، دریافت و ثبت نور بر روی یک سطح حساس به نور، مانند نگاتیو یا گیرنده تصویر، باعث می‌شود الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیا بر روی سطح حساس به نور (نقره کلرید یا گیرنده) تأثیر گذارد و باعث ثبت تصاویر گردد. عکاسی دارای سه جنبهٔ علمی، صنعتی و هنری است؛ به‌عنوان یک پدیدهٔ علمی متولد شد، به‌شکل یک صنعت گسترش یافت و به عنوان هنر تثبیت شد.
میتوان گفت هنر عکاسی به عنوان یکی از هنرهایی که به ثبت وقایع می پردازد در همه جای جهان کاربرد دارد. این هنر روی موضوعات واقعی تمرکز می نماید. عکاس ها با رعایت اصول عکاسی این هنر را انجام می دهند. باید این عکسها دارای ویژگی هایی باشند که باعث جذب بیننده شوند و مفاهیم مورد نظر در ذهن عکاس را برسانند.

تاریخچه هنر عکاسی
عکاسی توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده‌است، بلکه نتیجهٔ تلاش بسیاری از افراد در زمینه‌های مختلف و اکتشافات و نوآوری‌های آنان در طول تاریخ است و سال‌ها قبل از اختراع عکاسی، اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته‌است اما اولین تصویر لیتوگرافی نوری در سال ۱۸۲۲ میلادی توسط مخترع فرانسوی، ژوزف نیسه فور نیپس تولید شد و پس از آن توانست عکسی دائمی از طبیعت به نام اصطبل و کبوترخانه را خلق کند. او با همکاری لوئی داگر، آزمایش‌هایی را بر ترکیبات نقره براساس یافته‌های یوهان هاینریش شولتز انجام دادند و داگر در سال ۱۸۳۷ توانست روش داگرئوتایپ را اختراع کند.
تئوری عکس رنگی سه‌رنگ، توسط جیمز کلرک ماکسول در سال ۱۸۵۵ پیشنهاد شده بود. برپایهٔ نظریهٔ او، نور مرئی از سه رنگ اساسی قرمز، سبز و آبی، تشکیل شده‌است. پس فیلمی از سه لایه ساخت که هر لایهٔ آن نسبت به یکی از سه رنگ‌های اولیه حساس بود و توانست نخستین عکس‌رنگی را در سال ۱۸۶۱ به ثبت برساند. جورج ایستمن در سال ۱۸۸۴ میلادی فیلم رول را که فیلمی از جنس پلاستیک آغشته به امولسیون ژلاتینی است را ابداع کرد و با ساخت دوربین جعبه‌ای در سال ۱۸۸۸، عکاسی را برای مردم عادی مقرون به صرفه نمود و تحول مهمی در عکاسی ایجاد کرد.
ادوین لند نوعی دوربین آنالوگ ظهور فیلم فوری موسوم به دوربین پولاروید را اختراع کرد که بلافاصله پس از عکسبرداری، نسخهٔ چاپ‌شدهٔ عکس را پرینت می‌کردند و عکس گرفته‌شده یک دقیقه بعد و در مدل‌های جدیدتر تا چند ثانیه بعد، قابل رویت بود. در عکاسی آنالوگ، باید تمامی تدبیرات اعمّ از: اصلاح رنگ، نور و کنتراست را قبل از نوردهی انجام داد. چون تقریباً بعد از نوردهی و ظهور فیلم، در این خصوص کار زیادی نمی‌شود انجام داد. ظهور در عکاسی به معنای مواجهه دادن فیلم عکاسی یا کاغذ عکاسی با مواد شیمیایی است که باعث تبدیل شدن فیلم به یک تصویر منفی (نگاتیو) یا مثبت (اسلاید)، و یا کاغذ به تصویر عکس می‌شود در حالی که عکاسی دیجیتال به فرآیند ثبت تصاویر به وسیلهٔ دریافت و ثبت نور برروی سطح حساس به نور سنسور الکترونیکی گفته می‌شود. الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیاء بر روی سطح حساس به نور سنسور تأثیر می‌گذارد و باعث ثبت تصاویر می‌گردد.
هنر عکاسی به هنر ثبت وقایع در طول زمان گفته می شود. هنر عکاسی می تواند در هر موقعیتی شرایط انسانی را ثبت کند و انسان را در موقعیت ثبت شده توسط عکاس  قرار دهد و با توجه به عواطف و احساساتی که در ما بر می انگیزد درک ما از شرایط پیش آمده در عکس را بالاتر ببرد. لحظه هایی که شاید تکرار ناپذیر باشند توسط عکاس ثبت شده و به تاریخ می پیوندند. عکاسی به شیوه های گوناگونی اجرا می شود و عکاس در زمینه های مختلفی فعالیت می کند ، از جمله :

– عکاسی پرتره
– عکاسی از طبیعت
– عکاسی ورزشی
– عکاسی خبری
– عکاس علمی
– عکاسی هنری
تقسیم بندی سبکها و ژانر های عکاسی کار مشکلی است به همین دلیل هر عکاس را می توان صاحب یک ژانر از عکاسی دانست. در زیر به بخشی از این سبک ها میتوان اشاره کرد:

۱.عکاسی مفهومی – Conceptual
عکاسی مفهومی از جنبش هنر مفهومی در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی به وجود آمد. عکاسی مفهومی سعی دارد آنچه در ذهن عکاس است را به تصویر بکشد و ذهن بیننده را به فکر وادار کند مانند عکس های سورریال (سبک سورریالیسم یا فرا واقع گرایی)
عکاسی مفهومی یک فرم پیشرفته تر از ابراز احساسات هنرمندانه است که عکاسی را در زمره هنرهایی مانند نقاشی ، شعر ، موسیقی و … در می آورد.عکس های همه سبک های عکاسی می توانند در این دسته قرار گیرند به شرطی که مفهومی خاص را به بیننده القا کنند.

۲.عکاسی از کودکان و خانواده
عکاسی از کودکان/ خانواده (Baby/family photography) نوع دیگری از عکاسی است که بسیار محبوب بوده و در آن سعی عکاس بر این است که موقعیت و حالات مختلف کودک و خانواده اش را به تصویر بکشد. برای ثبت لحظه ای زیبا اعضای خانواده دور هم جمع می شوند.

۳.عکاسی کوبیسم – Cubism
معنای لغوی آن مکعب گرایی است و از نقاشان سرآمد در این سبک می توان از پیکاسو نام برد. در این سبک نوعی نگاه متفکرانه و متفاوت به جهان هستی وجود دارد. در این سبک از عکاسی معمولا در دید اول تصویر درهم و پیچیده به نظر می آید که با توجه بیشتر میتوان به هدف عکاس از آن پی برد.

۴.عکاسی ماکرو
در این سبک (Macro Photography) یا عکاسی از نمای نزدیک عکاس به سراغ موضوعاتی چون : حشرات، گل ها، قطره های آب و… میرود. به قدری به آنها نزدیک می شود که تمامی اجزایی که شاید با چشم غیر مسلح دیده نشوند را به تصویر بکشد. برای این سبک از عکاسی، لنز های خاصی وجود دارند که امکان زوم بالا روی سوژه را به عکاس می دهند، همچنین استفاده از فلاش ویژه در این سبک کاربرد خوبی دارد.

۵.عکاسی انتزاعی – Abstract
عکاسی انتزاعی یا آبستره در مقابل ریالیسم یا واقع گرایی جای می گیرد.انتزاعی برخلاف ریال، به شکلی خالص در دنیای واقعی وجود ندارد.در این سبک قوه تخیلِ عکاس از اهمیت ویژه ای برخوردار است و بطور مستقیم در تصویری که بوجود می آید دخالت دارد. به همین ترتیب سوژه چیزی نیست که بطور کامل و دست نخورده در طبیعت دیده شود، بلکه در عکاسی انتزاعی، عکس یا کاملا غیرواقعی و خیالی است و یا سوژه در واقعیت وجود دارد ولی عکاس با حذف موارد اضافی یا ایجاد تغییر در کادر بندی،و پررنگ کردن جنبه های مهمتر سوژه تصویری متفاوت از واقعیت ارائه می دهد و به مخاطب این امکان را می دهد که سوژه را از همان منظری که خود می بیند ببیند. یک فاکتور مهم در انتزاعی کردن عکس، استفاده از زاویه هایی است که بیننده به آن عادت ندارد و غیرمعمولی است.

۶.عکاسی معماری – Architecture
همانطور که از اسم آن پیداست، عکاسی از ساختمان ها، بناها و سازه های گوناگون و معماری شهری را شامل می شود که مهمترین اِلِمان در ثبت این عکسها ذوق و قریحه ی عکاس است. در این سبک عکاس باید سعی کند پرسپکتیو را کنترل کرده و انتخاب مناسبی از عمق میدان داشته باشد.همچنین بدلیل بزرگی آثار معماری،جهت قرار دادن همه آن در کادر ، نوع لنز هم اهمیتی ویژه دارد تا عکاس مجبور به فاصله گرفتن زیاد از موضوع نشود.

۷.عکاسی صنعتی – Industrial
در این سبک از عکاسی، عکاس بدون بزرگ نمایی و یا تغییر در اصل موضوع به ثبت تصویر از دستاوردها، خدمات و محصولات یک شخص یا سازمان میپردازد.

۸.عکاسی تبلیغاتی – Commercial
بسیاری این سبک را با سبک عکاسی صنعتی اشتباه میگیرند. در صورتیکه عکاسی تبلیغاتی برخلاف عکاسی صنعتی در به تصویر کشیدن یک محصول بزرگ نمایی می کند و سعی در نشان دادن بهترین شکل آن دارد. عکاسی تبلیغاتی در بازاریابی کاربرد زیادی دارد. و در این نوع عکاسی، گذشته از آگاهی رسانی تلاش بر جلب نظر مشتری است. عکاسان این سبک ذهنی پر از ایده های متفاوت دارند.

۹.عکاسی فاین آرت – Fine art
در سبک عکاسیِ فاین آرت یا هُنری، مقصود تولید عکس های صرفاً زیبایی شناسانه است و از آنجا که زیبایی مفهومی مطلق نبوده و هر فرد تعریفی مختص به خود از آن دارد، عکاسی هنری بسیار شخصی و ذهنی است.آلبرت سندز، کارلتون واکینز و تیموتی سولیوان از جمله عکاسان برجسته هنری به حساب می‌آیند. تصاویر گرفته شده در این سبک خود نمایانگر یک اثر هنری هستند. تصاویری خلاقانه که جذابیتی انتزاعی دارند. می‌توان این عکس ها را برابر با بیان احساسات و افکار یک هنرمند روی بوم نقاشی دانست. این سبک از عکاسی، منحصر به اهداف تجاری نیست و در عین حال می‌تواند کاربرد زیادی در حرفه‌های خلاقانه داشته باشد. عکاس هنرهای زیبا بایستی درک و نگاهی فراتر از ظواهر بدیهی داشته باشد.

۱۰.عکاسی طبیعت بی جان – Still life
عکاسی استیل لایف ، عکاسی از اشیاء بی جان و یا بی حرکت است. در این سبکِ عکاسی سنجش درست نور و ترکیب بندیِ خلاقانه لازم است.عکاس در این سبک، غیر از عکاسی به نوعی در چیدمان صحنه عکس و تعیین اجزای صحنه نقش دارد.

۱۱.عکاسی پرتره – Portrait
عکاسیِ پرتره به معنیِ عکاسی از چهرهِ انسانهاست. نورپردازی و کادربندی از فاکتورهایِ اساسی در زمینه عکاسی پرتره است. در این سبک از عکاسی تأکید بر حالات و چهره انسان است. از نورپردازیهای معروف برایِ عکاسی پرتره : رامبراند ، پروانه ای ، نیم سایه و .. میتوان نام برد که هریک سبکی ویژه از نورپردازی محسوب میشوند.انواع مختلف این نوع عکاسی را می توان : پرتره تمام قد، پرسنلی، خانوادگی، سیاسی و هنری و… دانست.

۱۲.عکاسی مـُد – Fashion
این سبک را میتوان نوع دیگری از عکاسیِ تبلیغاتی دانست که زیبایی شناسی هم در آن دخیل است و اساس و شالوده ی آن لباس، انواع پوشاک ، لوازم تزیینی و زیبایی های بصریِ انسان است. عکاسی مد از سبکهایِ پرخرج میباشد چرا که به تجهیزات و مُدل های حرفه ای و متعلقات آن نیاز دارد و البته از سودآورترین انواع آن هم هست. در این سبک عکاسی معمولا از لنزهایِ تِلِه (لنزهایی با زاویه دید باریک برای فواصل دور) استفاده میشود. گاهی در این سبک از عکاسی تلاش بر این است که علاوه بر تأکید روی عناصر زیبایی، فضای سیاسی و اجتماعی هم نشان داده شود.

۱۳.عکاسی طبیعت
آثار خلاقانه ی این عکاسان را در مجلات معتبری مثل نشنال جیوگرافیک می توان دید. زیرمجموعه های این سبک را می توان شامل: عکاسی منظره، زیر آب، حیات وحش، دریاها و ابرها دانست.شکار حالت های متفاوت اقیانوس در طول روز و حتی فصول مختلف می تواند نقشی عمده در خلق تصویری موفق و جذاب داشته باشد. عکاسی زیر آب چالش برانگیز بوده و عکاس برای ثبت عکس خوب نیازمند تسلط کافی به شنا و غواصی است. عکاسی سیاه و سفید در عکاسی ابرها کاربرد خوبی دارد و منجر به ثبت عکسهایی خلاقانه خواهد شد.

هنر آموزان  پس از گذراندن دوره عکاسی مقدماتی با کلیات عکاسی آشنا شده و علاوه بر آن به کار با دوربین تسلط یافته و توانایی استفاده درست از آن را آموزش می بینند؛ اما در دوره عکاسی پیشرفته تمرکز بر روی آموزش  تکنیک های عکاسی و تلاش برای  افزایش کیفیت کار عکاسی می باشد.

برخی از سر فصل های دوره به شرح زیر است:

• عکاسی و ادیت با فرمت RAW
• شناخت کامل لنزها، فیلترها و تجهیزات اضافه عکسبرداری
• آموزش کار با فلاش های مختلف و تکنیک های مرتبط، عکاسی در شب و نوردهی های طولانی و …
• آموزش تکنیک های جلوه های ویژه در عکاسی مانند اوپن فلاش، نقاشی با نور، بوکه و ..
• برگزاری کلاس های عملی و ارائه پروژه های عملی عکاسی و بررسی آثار هنرجویان

این دوره در مراکز آموزش هشت بهشت ، جابر، شاهین شهر و زرین شهر جهاددانشگاهی اصفهان برگزار می گردد.
مرکز هشت بهشت :32648005
مرکز جابر انصاری:34439090
مرکز زرین شهر: 52212123
مرکز شاهین شهر:45282700